خدایا گناهانی را که از این بنده ی رو سیاه سر زده ببخش می دانستم و گناه کردم حرف زدم ولی خودم عمل نکردم دیگران را به راه راست هدایت کردم ولی خودم راه خلاف رفتم بدی دوستم را خواستم و حسادت کردم ؛ تهمت زدم ؛ غیبت کردم ؛ دروغ گفتم ؛ کار برای خودم کردم و خدا را فراموش کردم و در کارهایم خدارا در نظر نگرفتم از اینکه به پدر و مادرم احترام نگذاشته ام و حق الناس را ادا نکردم و حرف حق را گفتم و لی عملی نکردم و غرور داشتم ؛ تکبر داشتم ؛ خودم را از دیگران بالاتر می دانستم و به یاد فقیران نبودم و در موقع غذا خوردن به یاد گرسنگان نبودم و در بستر گرم خوابیدم و فراموش کردم کسانی را که در بیابانها می خوابند و به زیردستانم زور گفتم چنانچه باید از ولایت اطاعت کنم نکردم دوستان شهیدم را فراموش کردم و راه آنها را نرفتم به سراغ جانبازان و مجروهین نرفتم و دلبسته ی دنیا بودم و جنگ را فراموش کردم ؛ از اینکه به ناموس دیگران تجاوز کردند و من بفکر زندگی خودم بودم ؛ مسائل دینی را انجام ندادم ، نماز نخواندم ، روزه نگرفتم ، بلند بلند خندیدم و آخرت را فراموش کردم ؛ از بیت المال محافظت نکردم ، دیژران را مسخره کردم در حالی که خودم از همه مسخره تر بودم ؛ از اینکه چشمهایم گناه کرد و زبانم به سخن خوب باز نشد و پاهایم راه انحراف رفت .
خدایا یه خاطر همه ی این گناهانم مرا ببخش.....

از خود گذر کنیم که این خوان آخر است

 

این انقلاب بیمه عباس و اکبر است

تحریم میکنند که تسلیممان کنند

غافل از اینکه دل به بلا ها شناور است

بیم هلاک نیست کسی را که از ازل

چشم امید او به خدا و پیمبر است

با سکه و دلار نداریم هیچ کار

ما را به سر هوای اشارات رهبر است

ای نایب امام بفرما که جان دهیم

جانی که عاشقان فدای تو سرور است

جان میدهیم و ننگ ملامت نمیخریم

حرف دل امام همان حرف آخر استــــــــــــــــ

 

 

همسر شهید علی تجلائی می گوید: قبل از شروع مراسم عقد علی آقا رو به من کرد و گفت: شنیده ام که عروس در مراسم عقد هر چه از خداوند بزرگ بخواهد اجابتش حتمی است، نگاهش کردم و کفتم: چه آرزویی داری؟ در حالی که چشمان مهربانش را به زمین دوخته بود گفت: اگر علاقه ای به من دارید و اگر به خوشبختی من می اندیشید، لطف کنید و از خدا برایم شهادت را بخواهید.

کلاس درس دانش آموزان فلسطینی، پس از حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه

غیبت این دانش آموزان موجه است

 

 

 

مختار ثقفی که سعی داشت هدف خود یعنی انتقام شهدای کربلا را به نحو احسن تحقق بخشد، لیست سیاهی از جانیان حادثه کربلا تهیه کرد و آنان را به اشد مجازات رساند.

به گزارش فارس، مختار با توجه به اینکه مردی کاردان و سرد و گرم چشیده بود، سعی داشت هدف خود یعنی انتقام شهدای کربلا را به نحو احسن و کامل پیاده کند.

 

بنابراین، برخی افراد که در لشکر عمر بن سعد مرتکب جنایات علیه خاندان عصمت و طهارت در روز عاشورا شدند، در لیست سیاه مختار قرار گرفتند.

این لیست سیاه توسط حجت‌الاسلام سید ابوفاضل رضوی اردکانی مؤلف کتاب «ماهیت قیام مختار» از سه کتاب تاریخ طبری، تاریخ کامل ابن‌اثیر و بحارالانوار علامه مجلسی استخراج شده است:

 

نام و نام پدر	جرم	مجازات	نحوه مجازات
1-عمر بن سعد بن وقاص	فرماندهی کل لشکر کوفه و شام در کربلا و جنایات متعدد	اعدام	با ضربات شمشیر و جدا کردن سر از بدن در خانه‌اش
2-حفص بن عمر بن سعد	همکاری با پدر در جنایات کربلا	اعدام	جدا کردن سر او در محضر مختار
3-شمر بن ذی‌الجوشن	فرماندهی پیاده نظام در کربلا و جنایات مکرر	اعدام	کشته شدن در درگیری و سپس سر او از بدنش جدا کردند
4-سنان بن انس	کسی که سر امام حسین(ع) را از بدنش جدا کرد و جنایات دیگر	اعدام	قطع انگشتان و بریدن دست و پایش، در حالی‌که هنوز جان داشت، در دیگ روغن جوشیده زیتون انداختند
5-خولی بن یزید اصبحی	حامل سر بریده امام و جنایات مکرر در کربلا و قاتل عثمان بن علی و جعفر بن علی در روز عاشورا	اعدام	با شمشیر کشته شد و بدن او را آتش زدند
6-بجدل بن سلیم کلبی	بریدن انگشت امام حسین	اعدام	قطع انگشتان و قطع دست و پا تا به هلاکت رسید
7-حرمله بن کاهل اسدی	تک تیرانداز کربلا و قاتل علی اصغر و عبدالله فرزند امام حسن و جنایات مکرر در کربلا	اعدام	قطع دست و پا و سپس بدن او را آتش زدند
8-حکیم بن طفیل سندسی	لباس ابوالفضل را غارت کرد و به سوی امام حسین تیراندازی کرد و قاتل ابوالفضل بود	اعدام	تیرباران تا مردن و به روایتی دست و پای او را به زمین میخ کردند و با 9 نفر دیگر(که روز عاشورا اسب بر بدن امام حسین تاختند) اسب بر بدنشان تاختند تا به هلاکت رسیدند
9-مرة بن منقذ عبدی	قاتل علی اکبر و جنایات دیگر	اعدام	یک دستش هنگام دستگیری به شدت مجروح شد، فلج شد و فرار کرد
10-زید(یزید) بن رقاد جهنی	تک تیرانداز در کربلا، قاتل عبدالله فرزند مسلم بن عقیل و شرکت در قتل ابوالفضل عباس	اعدام	سنگسار و سپس تیرباران شد
11-عمرو بن صبیح	از عوامل مهم کربلا و قاتل عبدالله فرزند مسلم بن عقیل	با ضربات نیز به هلاکت رسید و به روایتی جزو آن 10 نفری بود که دست  و پایشان را بر زمین میخ کردند و اسب بر آنان تاختند تا کشته شدند
12-مالک به هشیم بدائی	کلاهخود امام حسین را به غارت برده بود	اعدام	قطع دست و پا به هلاکت رسید
13-عبدالله بن اسید جُهنی	شرکت فعال در حادثه عاشورا	اعدام	گردن او را زدند
14-حمل بن مالک محاربی	شرکت فعال در جنایات کربلا	اعدام	گردن او را زدند
15-رقاد بن مالک بجلی	شرکت در جنگ روز عاشورا و غارت اموال امام حسین(ع)	اعدام	جلو بازار در ملأ عام گردن او را زدند
16-عمرو بن خالد بجلی	شرکت فعال در جنگ روز عاشورا و غارت اموال امام حسین(ع)	اعدام	جلو بازار در ملأ عام گردن او را زدند
17-عبدالرحمان بن بجلی	شرکت در جنگ روز عاشورا و غارت خیمه و لباس امام(ع)	اعدام	در ملأ عام گردن او را زدند
18-عبدالله بن قیس خولانی	شرکت در جنگ روز عاشورا و غارت اموال امام حسین(ع)	اعدام	جلو بازار گردن او را زدند
19-مالک بن بشیر بُدی	شرکت فعال در ماجرای کربلا	اعدام	دو دست و پایش را قطع کردند تا جان داد
20-عثمان بن خالد جهنی	قاتل عبدالرحمان بن عقیل پسر عموی امام حسین و به غارت بردن لباسش	اعدام	دو دست و پایش را قطع کردند تا جان داد
21-زیاد بن مالک	شرکت فعال در فاجعه کربلا و غارت لباس شخصی امام حسین(ع)	اعدام	جلو بازار در ملأعام گردن او را زدند
22-عبدالرحمان بن ابی‌خشکاره	شرکت فعال در فاجعه کربلا و غارت لباس شخصی امام حسین(ع)	اعدام	در ملأعام گردن او را زدند
23-اسحاق بن حوبه	جزو گروه 10 نفره تاختن اسب بر بدن امام حسین(ع)	اعدام	دست و پای او را به زمین میخ کردند، اسب‌ها بر بدن او تاختند تا به هلاکت رسید
24-اخنس بن مرشد	جزو گروه 10 نفره تاختن اسب بر بدن امام حسین(ع)	اعدام	دست و پای او را به زمین میخ کردند، اسب‌ها بر بدن او تاختند تا به هلاکت رسید
25-عبدالله بن صلخب قیسی	شرکت فعال در ماجرای عاشورا	اعدام	در ملأ عام گردن او را زدند
26-عبدالرحمان بن صلخب	شرکت فعال در ماجرای عاشورا	اعدام	در ملأ عام گردن او را زدند
27-عبدالله بن وهب همدانی	شرکت فعال در ماجرای عاشورا	اعدام	در ملأ عام گردن او را زدند
28-عثمان بن خالد دهمانی	قاتل یکی از جوانان بنی‌هاشم در روز عاشورا	اعدام	جلو منزل کنار چاهی گردن او را زدند
29-هبیاط و عبدالرحمان بن زرعه	از عوامل فاجعه کربلا	کشته شدن در درگیری	در منزل خود و در درگیری کشته شدند
30-رجاء بن منقذ عبدی	اسب بر بدن امام حسین(ع) تاخت، جزو گروه 10 نفره	اعدام	دست و پای او را با زنجیر بستند  یا با میخ بر زمین کوبیدند و اسب‌ها بر بدنش تاختند
31-سالم بن خثیمه	اسب بر بدن امام حسین(ع) تاخت، جزو گروه 10 نفره	اعدام	دست و پای او را با زنجیر بستند  یا با میخ بر زمین کوبیدند و اسب‌ها بر بدنش تاختند
32-واحظ بن ناعم	اسب بر بدن امام حسین(ع) تاخت، جزو گروه 10 نفره	اعدام	دست و پای او را با زنجیر بستند  یا با میخ بر زمین کوبیدند و اسب‌ها بر بدنش تاختند
33-صالح بن وهب	اسب بر بدن امام حسین(ع) تاخت، جزو گروه 10 نفره	اعدام	دست و پای او را با زنجیر بستند  یا با میخ بر زمین کوبیدند و اسب‌ها بر بدنش تاختند
34-هانی بن ثبیت	اسب بر بدن امام حسین(ع) تاخت، جزو گروه 10 نفره	اعدام	دست و پای او را با زنجیر بستند  یا با میخ بر زمین کوبیدند و اسب‌ها بر بدنش تاختند
35-اسید بن مالک	اسب بر بدن امام حسین(ع) تاخت، جزو گروه 10 نفره	اعدام	دست و پای او را با زنجیر بستند  یا با میخ بر زمین کوبیدند و اسب‌ها بر بدنش تاختند

 

جدول بالا فهرست کوتاهی از اسامی کسانی است که در تاریخ به نام آنان اشاره شده است و برخی مورخان نوشته‌اند تنها از مردم کوفه که در قتل امام حسین(ع) به نحوی شرکت داشتند، بیش از 18 هزار نفر به انتقام خون شهدا اعدام شدند و این غیر از کشتار وسیعی است که ابراهیم اشتر از لشکر شام کرد که تلفات آنان را حدود 70 هزار نفر نوشته‌اند. البته این اعداد بیش از آنکه واقعی به نظر آید، اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد

اگر چه عشق و وفا را به غایت آوردمهجوم بی کسی ام را برایت آوردممن از تظاهر نامحرمان عزا دارمهزار غم ز هزاران حکایت آوردمکسی که درد ندیده ز درد راوی نیستبه چشم آنچه که دیدم روایت آوردممرور تلخ ترین خاطرات من وقتی استکه آستین به سر بچه هایت آوردمزافترای کنیزی تمام دلها ریخت ومن پناه به آه و دعایت اوردمگهی که بر لب تو چوب خیزران می خوردبه آیه شإن نزول ولایت آوردمبرای آنکه به نام تو لطمه ای نرسدهماره اسم تو را با درایت آوردمبه گریه های غریبم اگر چه خندیدندبهار گریه سوی کربلایت آوردمفدای پیرهن پاره ات که با چه دلینشان ز خاطره آشنایت آوردمدگر به شام کسی سب مرتضی نکندشهیده دادم و داغش برایت آوردمطنین صوت علی را به کوفه افکندمرشام غافله را با صدایت آوردمسر تو سایه به سایه چراغ محمل بودقدی خمیده کنون پیش پایت آوردمکنار قبر تو دلهای پر حرارت رابه یاد سوختن خیمه هایت آوردمببین که چادر من پرچم عزای تو شدنوا و زمزمه در نینوایت آوردمهر آنکه فاتح دلهاست چون تو پیروز استببین دل همه را مبتلایت آوردم

رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره اهمیت بزرگداشت اربعین می‌فرمایند: به شیعیان یاد دادند اینجا محل اجتماع شماست؛ اینجا میعاد بزرگی است که با جمع شدن در این میعاد، هدف جامعه شیعی و هدف بزرگ اسلامی جامعه مسلمین را باید به یاد هم بیاورید.«اربعین حسینی» جویبار همیشه جاری عاشورا، روز شهادت حماسه سازان و اربعین، روز زیارت مرقد عاشورا سازان است، عاشورا، خروش خون حسین(ع) است و اربعین، پژواک این فریاد ظلم شکن است.آری! عاشورا تا اربعین، نقطه اوج عشق حسینی است و در این 40 روز، حسین(ع) تنها سخن محافل است تا در طول عمر انسان، بهانه بیداری و ظلم‏ستیزی باشد.مقام شامخ ولایت، حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در 24 مهرماه سال 1366 این چنین از اهمیت بزرگداشت اربعین حسینی یاد می‌کنند:«فقط یک جمله در باب اربعین عرض کنم؛ آمدن اهل‌بیت حسین‌بن علی(ع) به سرزمین کربلا، که اصل این آمدن مورد قبول هست، اما سال اول یا دوم بودن آن معلوم نیست، فقط برای این نبود که دلی خالی کنند یا تجدید عهدی بکنند؛ آنچنان که گاهی بر زبان‌ها جاری می‌شود.مسأله از این بسیار بالاتر بود، نمی‌شود کارهای شخصیتی مثل امام سجاد(ع) یا مثل زینب کبری(س) را بر همین مسائل عادی رایج ظاهری حمل کرد، باید در کارها و تصمیمات شخصیت‌هایی به این عظمت در جست‌وجوی رازهای بزرگتر بود.مسأله آمدن بر سر مزار سیدالشّهدا(ع)، در حقیقت امتداد حرکت عاشورا بود، با این کار خواستند به پیروان حسین‌بن علی(ع) و دوستان خاندان پیغمبر و مسلمانانی که تحت تأثیر این حادثه قرار گرفته بودند تفهیم کنند، این حادثه تمام نشد؛ مسأله با کشته شدن، دفن کردن و اسارت گرفتن و بعد رها کردن اسیران خاتمه پیدا نکرد؛ مسأله ادامه دارد.به شیعیان یاد دادند اینجا محل اجتماع شماست؛ اینجا میعاد بزرگی است که با جمع شدن در این میعاد، هدف جامعه شیعی و هدف بزرگ اسلامی جامعه مسلمین را باید به یاد هم بیاورید، تشکیل نظام اسلامی و تلاش در راه آن حتی در حد شهادت، آن هم با آن وضع! این چیزی است که باید از یاد مسلمانان نمی‌رفت و خاطره آن برای همیشه زنده می‌ماند، آمدن خاندان پیغمبر، امام سجاد(ع) و زینب کبری(س) به کربلا در اربعین به این مقصود بود».*پی‌نوشت:-خطبه‌های نمازجمعه تهران، 24/7/1366، به نقل از کتاب «آفتاب در مصاف»، انشارات مؤسسه انقلاب اسلامی-دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای، صفحه 236