دعا که میکنیم، در واقع این حالت خشوع را در خود به وجود مىآوریم و خودبینى و خودخواهى را در خود سرکوب میکنیم، و در نتیجه، جهان هستى و محیط زندگى انسانها از طغیان و تجاوز به حقوق و طبیعت محفوظ میماند. لذا فرمود: «الدّعا مخ العبادة»؛(1) مغز هر عبادتى، دعاست. عبادات براى همین است که بتواند انسان را در مقابل خداى متعال خاشع و دلش را نیز مطیع و تسلیم کند. این اطاعت و خشوع در مقابل خداوند هم از نوع تواضع و خشوع و خضوع انسانها در مقابل یکدیگر نیست؛ بلکه به معناى خشوع و خضوع در مقابل خیر مطلق، جمال مطلق، حُسن مطلق و فضل مطلق اوست.
1 ) « الدعاء مخ العبادة »
دعا مغز (اصل و اساس) عبادت است.
إرشاد القلوب إلى الصواب ،حسن بن ابى الحسن دیلمى ج1ص148 ؛
اعلام الدین،دیلمی،ص278 ؛
شرح نهج البلاغه،ابن ابی الحدید،ج11ص228 ؛
الدعوات،قطب الدین راوندی ، ص 18 ح 8
بحار الانوار،مجلسی،ج90ص300 ؛